De nacht, donker en intens,
die al mijn diepste geheimen bewaart.
Een volle maan, die me rusteloos en bang maakt,
bang, omdat het lijkt alsof wat ik niet wil vertellen opeens uit de lucht zal vallen, en uiteen zal spatten.
Scherven, net zoveel, net zo ver, zodat jij die beter niets weet, te horen krijgt wat niet onder woorden te brengen is.
gevoelens, die nergens heen gaan, die net als damp zullen vervliegen,
en ik, die leeg zal achterblijven, onder de volle maan...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten