een nooit geschreven brief

Ik kan niet zeggen waar ik ben, maar 't is hier goed. De zon schijnt hier altijd, iedereen lacht constant, ik heb rust gevonden. Alles is hier gratis en iedereen spreekt dezelfde taal.

 

Nee, ik kan jullie niet zien, misschien jullie mij wel, in één of andere ster. Waarschijnlijk loop ik ergens rond in jullie gedachten, neem daar maar genoegen mee. Heb vooral geen verdriet of pijn, maar wees blij voor mij. Ik ben vertrokken om gelukkiger te zijn. Ik heb jullie niet achtergelaten, ik kon jullie gewoon niet meenemen.

 

Leef, doe wat ik niet meer kon en niet meer kan. Feest, drink, geniet, maar ween niet. Het was gewoon tijd voor mij, voor mij alleen...

te ver

Op trektocht naar weet ik veel waar,

De weg weten, hoeft niet, ze zijn waarschijnlijk met velen.

Bier en plezier, net zoals het was hier?

Te paard of te voet,

al vliegend, al zwemmend?

Mooie vrouwen, oneindig veel die gevoelloos losbandig "ja" zeggen?

En slapen, veel slapen, dromen over ons, over pijn en verdriet,

over wat wij missen,

over een ontlopen liefde die nooit zal doven.

 

Wat had ik graag meegegaan,

maar ik heb de boot gemist, er was geen plaats voor mij.

Ach, hier is 't ook plezant,

't Leven en ik laten elkaar nog niet los...

uitgezwaaid

De paasklokken, de muziek, de stilte,

als in een perfecte eindgeneriek van een goeie film zonder happy end.

Het bleef maar duren, alsof er veel acteurs in meespeelden.

Een film, die raakt, die altijd zal bijblijven,

een film die maar één keer gezien kan worden, en zelfs één keer is te veel.

De zon, die rivieren van tranen drooglegt,

en fluistert, dat alles goed is zo.

 

Ik geloof haar niet,

want wat goed was, is weg, Hoog boven de wolken, onzichtbaar, onhoorbaar.

Alles, als in een film, die ik nooit had willen zien...

 

 

mooi gedicht van Toon Tellegen

Zal ik weggaan?
Zal ik verdrietig worden en weggaan?
Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,
mijn schouders ophalen
en weggaan?
Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken:
zo is het genoeg,
en weggaan?
Zal ik een deur zoeken,
en als er geen deur is: zal ik een deur maken,
hem voorzichtig opendoen
en weggaan- met kleine zachtmoedige passen?
Of zal ik blijven?

Zal ik blijven?