Dorst en verwelking,
smachtend naar verfrissing.
Waardeloosheid draait rond z'n eigen as te midden van wat verdord groen,
maar keert z'n rug niet, niet altijd.
Angstvallige bloemen worden kleiner en kleiner,
te broos, en haast onzichtbaar.
Als de nacht valt,
wordt alles weer beter, mooier, sterker...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten