Zachte maneschijn,
besprankel mijn wezen met warm licht.
Als lieve woorden verdwijnen in de lege nacht,
wordt alles weer stil en donker.
Wegtikkende seconden zijn soms zoektochten naar mooie liedjes die niet bestaan,
net als naar de schoonheid waar ze over gaan.
Schone maan, schijnend op een droom die het zoeken stopt,
en plots wordt stilte muziek, en verdringt het mooiste streepje licht de duisternis...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Zacht schijnt ze enkel als je naast me ligt
Toch werpt ze ook schaduwen op je gezicht
En houdt ze me wakker in eenzamer uren
Dan is haar schoonheid vaak hard te verduren
Als je zoekt, volg dan liever je droom dan de maan
Want die staat elke avond opnieuw aan je raam
Een reactie posten