de nepsoldaat

Ik schiet, maar de kogel kaatst terug en raakt me net niet.  Ik sla, maar mijn hand trekt zich terug net voor ze haar doel bereikt.  En toch, als ik niet aanval, word ik aangevallen, dus ik moet denk ik dan maar.  Ik ben moe, moe gestreden in een strijd die geen strijd hoeft te zijn.  Fouten zijn gemaakt langs beide kanten van het front, maar vechten, met in het midden een hoopje fouten opgestapeld, doet enkel verliezen.  Nee, geen oorlog meer voor de nepsoldaat, die zijn hand reikt en vaarwel zegt, hopend dat de tijd twee winnaars achterlaat...