Je stroomde naar binnen in mijn hoofd,
net een waterval, een wilde rivier die ik niet meer kon tegenhouden.
Ik liep vol van je,
Geen kracht die je kon tegenhouden.
Je spreidde je uit over m'n gedachten,
reizend in m'n bloed mijn wereld rond.
Onbereikbaar ver,
kan ik je niet vasthouden.
Dan maar genieten,
van de sporen die je achterliet.
Overspoel mij en m'n verdrukte pijn,
en laat me oneindig lang de bodem van jouw rivier zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten