Tom, tom, tom...

Ik neem m'n trommel op de schoot,
en begin te spelen.
Zachte klanken, zwoele ritmes,
Traag, traag, traag...
ze weerklinken, galmen na,
een echo die rondtolt in m'n hoofd.
Alles draait mee,
gedachten, dromen, onuitgesproken woorden.

Boem, boem, boem...!
Harder, steviger, sneller,
alles danst nu!
Wilde verhalen flitsen razendsnel voorbij,
Verloren liefdes blijven met open mond even staan alvorens weer te verdwijnen in een lange nagalm.

Tik, tik, tik...
Alles slaapt,
alles valt weer in z'n plooi.
Geen pijnlijke nagalmen meer,
enkel mooie zweverige echo's,
die de stilte versieren.

En dan......

Stilte...

Uitgheteld, voldaan, gelukkig.
ontdaan van alle onrust,
verstop ik de laatste onuitgesproken woorden in de trommel.
Vergeten, wil ik,
zodat ze voor goed onvindbaar blijven...