Meneertje Tijd
Als ik zo ronddool op het nachtelijke pad met boven me de geurige maan en wat verdwaalde sterren, moet ik wel eens aan je denken. 't Is maar stilletjes, en echt kleurrijk kan je 't hier niet noemen.
Dan denk ik soms: "je weet te veel, en je wil het me niet vertellen". Ik zou haast al m'n vertrouwen in je verliezen omdat je me niet verteld wat me toebehoort. Ach, 'k weet wel dat ik het niet kan, dat het klare onzin is. Ik moet je wel geloven, als je zegt dat je me zal brengen waar ik op wacht, en dat je de gedachten die uitgeblust zijn weer meenemen zal.
Daarom dit korte briefje, beste meneertje Tijd: doe je werk goed. Laat al wat me naar de sterren doet glimlachen maar hier, en vergis je niet! Ga ook eens rondkijken door de nacht, daar waar je altijd naartoe gaat voor je bij mij komt, en neem stiekem iets moois voor me mee om dit stille plekje hier te laten fonkelen, zodat iedereen het van ver kan zien dat het goed is, dat ik er ben, dat ik iemand ben...
Hopelijk krijg je deze brief optijd. 'k Heb er een grote ster opgeplakt. Hij kan enkel bij jou terechtkomen.
Ik reken op je.
Getekend,
De Kleine Trommelaar
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
prachtig gezegd wat in zovelen van ons omgaat, maar enkelen van ons maar kunnen zeggen..
Een reactie posten