Kon ik maar even zeggen,
dat, wat met woorden niet te zeggen valt.
Kon ik vannacht maar even stilletjes binnensluipen in je hoofd,
en me ongemerkt nestelen tussen je dromen.
Om vervolgens uren naast je bed te zitten denken,
over hoe ik je kan zeggen.
Zonder woorden, op het ritme van je slaap,
hoe mooi je bent vanbinnen.
Hoe jouw puurheid m'n nachten vult,
en jouw lieve "ik" m'n dromen kleurt.
Ik zal wachten,
tot streepjes ochtendlicht je raam binnenglijden,
om je zachtjes met een knuffel te zeggen,
dat je onvervangbaar bent...