Zal ik even naast je komen zitten?
Even horen wat je zeggen wil.
Je kijkt zo triest, geen mooie lach,
't lijkt in je hoofd wel donker en stil.
Fluister zacht, ik hoor het wel,
wat pijn doet, wat raakt en kwetst, smelt onder het mooie maanlicht fel.
Ik zal m'n mooiste nachtegaalliederen zingen, tot de nacht in de ochtend verdwijnt,
en samen met een nieuwe mooie dag, er weer een zonnige glimlach op je gezicht verschijnt...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten